-
1 stosowny
прил.• благоприятный• верный• подходящий• порядочный• правильный• приличный• пристойный• соответствующий• справедливый• удобный• уместный* * *stosown|y\stosownyi, \stosownyiejszy уместный, подходящий; сообразный, соответствующий;\stosownyа chwila подходящий момент; \stosownya odpowiedź уместный ответ; uznawać (uważać) za \stosownye считать уместным
+ odpowiedni, właściwy* * *stosowni, stosowniejszyуме́стный, подходя́щий; сообра́зный, соотве́тствующийstosowna chwila — подходя́щий моме́нт
stosowna odpowiedź — уме́стный отве́т
Syn: -
2 pora
(okres, właściwy moment) timedo tej pory — until now, so far
nie pora (teraz) na — +acc this is no time for
w porze obiadu/kolacji — at lunchtime/dinnertime
w (samą) porę — (just) in time, in the nick of time
wizyta/uwaga nie w porę — an untimely lub ill-timed visit/remark
* * *f.Gen.pl. pór1. (= okres) time, season; pora obiadowa dinnertime; pora żniw harvest time l. season; późna pora late; wczesna pora early; o każdej porze dnia i nocy at any time; o tej porze at this time; pora roku season; pora deszczowa rainy season.2. (= stosowna chwila) time; już pora na śniadanie it's time for breakfast; pora na nas it's (high) time we went; do tej pory until now, so far; od tej pory from now on; w samą porę just in time; nie w porę inopportunely, untimely; nie pora na... this is no time for...; najwyższa pora (high) time.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pora
См. также в других словарях:
stosowny — stosownyni, stosownyniejszy «taki, który najlepiej się nadaje, pasuje do czegoś, odpowiada czemuś; odpowiedni, właściwy» Stosowna chwila. Stosowne słowa. Niezbyt stosowne żarty. Mieć stosowne do czegoś umiejętności. Strój stosowny na zimę. ◊… … Słownik języka polskiego
czas — m IV, D. u, Ms. czassie; lm M. y 1. zwykle blm «nieprzerwany ciąg chwil, trwania; jedna z podstawowych (obok przestrzeni) form bytu materii» Drogocenny, wolny, zajęty, stracony czas. Czas mija, płynie, upływa, leci, pędzi, ucieka. Czas leczy,… … Słownik języka polskiego
pora — ż IV, CMs. porze; lm D. pór 1. «okres, w którym coś się dzieje lub coś jest wykonywane; czas trwania czegoś» Pora wiosenna, zimowa. Pora wieczorna, ranna, popołudniowa. Wczesna, późna pora. Pora obiadowa. Pora godowa, lęgowa. Pora obiadu, kolacji … Słownik języka polskiego
